Rozdział 17 "Miłośc najlepszym lekiem"

Prosze was o komentarze bo nie wiem czy dodawać dalej :)

Chłopaki siedzieli ze mną na zewnątrz w końcu wygoniłam ich do domu i sama czekałam,aż będę mogła wejść do Liama. Chciałam teraz być jak najbliżej niego. W końcu z pokoju w którym leżał Li wyszła pielęgniarka od razu do niej podbiegłam

-mogę do niego wejść ?

-jest pani z kimś z rodziny ? Lekarz pani pozwolił wejść ? Bo jeśli nie to przykro mi ale nie mogę pani wpuścić

-tak jestem jego zoną i rozmawiałam z lekarzem zgodził się żebym z nim posiedziała

-oczywiście ale dopiero się obudził,wiec potrzebuje odpoczynku,więc niech go pani nie meczy za bardzo

-dobrze-powiedziałam i weszłam do sali. Kiedy zobaczyłam jego blada twarz i jego ciało przypięte do miliony kabelków momentalnie popłynęły mi łzy.

-Je..ss-usłyszałam jego zachrypnięty głos,od razu dobiegłam i złapałam go za rękę,mocno ją trzymając jakbym bała się ,że on zaraz zniknie.

-Tak kochanie jestem przy tobie

-Ja...n...ie..chciałem ci...robi...ć kłopotu-wyjąkał przeczesałam ręką delikatnie jego włosy

-kochanie nic nie mów proszę cie odpoczywaj to nie twoja wina-pocałowałam go w dłoń mocno trzymając

-Lek..arz mi powiedział nie będę mógł chodzić-wyszeptał a po jego policzku popłynęła łza,zacisnęłam oczy z bezsilności,nie wiedziałam jak mu mogę pomóc a do tego nie lubiłam patrzeć na czyiś ból a szczególnie na ból własnego męża.

-spokojnie kochanie zapłacę każda cenę,żebyś wyszedł z tego i obiecuje,że wyjdziesz z tego

-nie...chcesz pew...nie męża kaleki,więc zwracam ci wolność,za bardzo cię kocham,żebym kazał ci zostać ze mną tylko byś się męczyła-powiedział a ja gwałtownie wstałam

-Liam co ty pieprzysz ? Nigdzie się nie wybieram

-ale..

-żadnego ale przysięgałam na dobre i na złe w zdrowiu i w chorobie rozumiesz kocham cię debilu i nie zostawię cie choćbyś kazał mi wypierdalać wyzywał od jakich tylko ja będe przy tobie murem rozumiesz-krzyknęłam łapiąc go za buzie,Liam lekko się nachylił przyciągając mnie i namiętnie pocałował w usta

-kocham cię

-Ja ciebie tez i już nigdy nie każ mi się tka denerwować wiesz ze nie moge

-przepraszam zapomniałem- polozyl reke na moim brzuchu i pierwszy raz odkąd tu przyszłam uśmiechnął się szczerze

-Już spokojnie odpoczywaj Lima-głaskałam go po czole i czekałam az znów zaśnie,wiedziałam,że będzie nam trudno,ale łączyło nas coś silnego. Łączyła nas bezgraniczna miłość której nie mogło zniszczyć nic ani natura ani człowiek. To było to miłośc na dobre i na złe. Po chwili poczułam ból w brzuchu,zaczęło mi się krecic w głowie i upadłam na podłogę usłyszałam tylko krzyk Hazzy moje powieki zrobiły się ciężkie i zapadła ciemość.